Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Στις Σκιές που δεν τις τρομάζει το Φως

image by google ''early morning praise'' Σε έναν κόσμο τιποτένιο, δεν είναι ελάχιστοι εκείνοι που κρατούν μαχητικά τα δεσμά τους. Ο χρόνος ποτέ δεν είναι ήρεμος, φλέγεται εσωτερικά μαζί με τον χώρο. Και μη νομίζεις ότι και εδώ δεν παίζουν σκατά, εσωτερικές διαμάχες και συγκρούσεις σβήνονται με μιας στο άκουσμα της αλληλεγγύης μας. Όσο : Ρασσοφορεμένοι μισάνθρωποι θα φτύνουν απειλές, γλωσσόφιλα θα πέφτουν και αγκαλιές, με ναζί, εκκλησία και κράτος μαζί, φωτιές σε κτήρια που τους κάνουν να νιώθουν απειλή.. Όσο: Θα ρίχνουν μπουνιές, σε ανθρώπους που βαρέθηκαν να μένουν άπραγοι  και προσαγωγές σε νέους που τολμούν να πράξουν.. Τόσο τα θεριά θα βγαίνουν ενωμένα να τσακίσουν την κάθε μορφής καταστολή. -Και πες μου εσύ που βαράς, και την είδες γαμιάς, πόσο αργύρια σου περισσεύουν τα βράδια και καταφέρνεις το πρωί να ξεχνάς. Η δημοκρατία σας ποτέ δεν ήταν πιο τρομοκρατική. Μα ποιος να τους κατηγορήσει για &#
Πρόσφατες αναρτήσεις

Περίοδος Παραγωγής

  Το ξυπνητήρι χτυπάει κάθε μέρα την ίδια ώρα. Σηκώνεσαι, το κλείνεις, ντύνεσαι βιαστικά μες στο σκοτάδι, πετάς καφέ και νερό στο ποτήρι, αρπάζεις το σάκο σου και κατευθύνεσαι στη στάση. Η δουλειά κάθε μέρα φαντάζει όλο και πιο πληκτική και κάθε βράδυ η -ρητορική κατά βάση- ερώτηση ''ποιος πάει ρε γαμώτο αύριο στη δουλειά?'' γίνεται μέρος της ρουτίνας σου. Η βάρδια ξεκινάει, εσύ ήδη έχεις πάρει την θέση σου. Όχι ότι είναι δύσκολη η δουλειά, αλλά να, είναι που δεν έχουμε μάθει να κάνουμε τίποτα στη ζωή μας και όλα μας κουράζουν.   Οι 3 πρώτες μέρες είναι δύσκολες. Φοβάσαι να κοιτάξεις στα μάτια τον επιστάτη ή τους άλλους αγνώστους εκεί μέσα (κυρίως αυτούς που φοράνε μπλε) και περπατάς με το κεφάλι χαμηλά για να μην γίνεις στόχος, γιατί θεωρείς τους πάντες ανώτερους.Κουράζεσαι τόσο από το περιβάλλον γύρω σου, που νομίζεις ότι χάνεις το μυαλό σου. Οι επαναλαμβανόμενοι ήχοι και τα μηχανήματα που προσπαθούν να μην καταρρεύσουν, όντας ερείπια, φαντάζουν σαν μια φων

ετος 2015

εξαφανισμένοι άνθρωποι χαμένα βιβλία ανομολόγητες σκέψεις και συρτάρια νεκροταφεία χαμένων ερώτων. το πάτωμα καλύφθηκε από σκόνη και νεκρά εγκεφαλικά κύτταρα. τα γαμημένα κάνουν έναν περίεργο ηδονιστικό θόρυβο καθώς αφήνουν το εσωτερικό του κρανίου και προσγειώνονται. βαθύς, εκκωφαντικός. καίγομαι αλλά δεν δίνω σημασία. η κούπα του καφέ έχει ραγίσει από την πολύ χρήση. καφεΐνη, καφεΐνη, καφεΐνη το πάτωμα γέμισε σκόνη και εγκεφαλικά κύτταρα πνιγμένα στην καφεΐνη. τουλάχιστον έχουμε ίντερνετ 

Blue moon side effects

Η ζωή μας, φακός τηλεσκοπίου, upside down φάση και χάνω την ισορροπία μου. Γουστάρεις την ψηφιοποίηση του κόσμου, μα η θεωρία σου είναι μισή και αν είμαστε υπολείμματα αστεριών, πιθανότατα το δικό σου ανάβει ακόμα, γιατί είχε καλή αντίσταση στο σύστημα. Γράφω με όρους ηλεκτρισμένους, σαν την ατμόσφαιρα μπας και καταλάβεις τι παίζει. Αν πάρεις νόμπελ μην μου το αφιερώσεις, δώσε μου απλά τα φράγκα γιατί money makes the world go round ( 1.6x10^3km/h ) και εγώ θέλω να πάω στο διάστημα και να σου αγοράσω ένα οικόπεδο στο φεγγάρι, να χτίσεις το δικό σου σπίτι. Και εγώ, σαν πειρατής χωρίς προορισμό και πλήρωμα, θα σε παρακολουθώ με το μονόκιαλο, και θα θυμάμαι πως γυμνοί κυνηγούσαμε το φεγγάρι, μα δεν το αγγίξαμε ποτέ.

Flowers, Cigarettes & Belts

το παρακάτω ποίημα προέρχεται από αγαπημένο (α)πρόσωπο  Ο κόσμος είναι σκατά θα αλλάξει λες "κάποια στιγμή" όπως κάποια στιγμή θα βρεθούμε και θα παίζουμε κυνηγητό στους δρόμους σε ερειπωμένα σπίτια και σκιώδη γκαράζ θα σου πω ότι δεν είσαι απελευθερωμένη απλά έχεις διαφορετικά ταμπού απ' τη μάζα θα μου πεις πως, είμαι δεν είμαι καθήκι, ποτέ δεν θα ταυτιστώ με την ηθική και την ανηθικότητα "Ο κόσμος είναι σκατά" θα ήθελα να το φωνάξω πριν πεθάνω αλλά πλέον νομίζω ότι θα φώναζα "κάβλα είσαι" "θέλω να σε πηδήξω" και τέτοια ή όχι; Ο κόσμος είναι σκατά και η αποδοχή της πραγματικότητας το πρώτο βήμα για την αλλαγή της Ο ιστορικός χρόνος είναι άπειρος και το τέλος του κόσμου δεν θα έρθει ποτέ το ίδιο και η άνοιξη στις καρδιές των ανθρώπων Αφελής όποιος αγωνίστηκε για να αντικρίσει την επερχόμενη αλλαγή Ο πεπερασμένος νους αδυνατεί να αντιληφθεί την ενδελεχή εντροπία στα γρανάζια του μηχανισμού που λέγετ

απο μυθο ποιηση

Οι μέρες του καλοκαιριού είναι ατέλειωτες. Η ζέστη αποπνικτική, και το μόνο συναίσθημα που κατακλύζει το ανθρώπινο είδος (αν μπορούμε ακόμα να αυτοαποκαλούστε έτσι) είναι η ανία και η βαρεμάρα. Άλλη μια βαρετή μέρα λοιπόν, φτάνει στο τέλος της και παραχωρεί τη θέση της, σε μια πολλά υποσχόμενα βαρετή νύχτα. Και αφού το σπίτι παραμένει ενοχλητικά μη οικείο, αποφασίζω να βγω, μια έξοδος κατά την οποία αφήνεις στην άκρη την ''ασφάλεια'' που σου παρέχει το κρησφύγετο σου, και ξεκινάς για μια νέα περιπέτεια (wow). Ωστόσο το κοντινότερο ημιυπόγειο μπαρ, φαντάζει ο καλύτερος προορισμός για της ανάγκες της σημερινής νύχτας. Κάπως έτσι κατέληξα μόνη να κάθομαι στο μπαρ, από όπου μπορώ να έχω άμεση πρόσβαση στις μπύρες, αλλά και θέα σε όλο το μαγαζί. Η ατμόσφαιρα μυρίζει αλκοόλ και έχει ιδιαίτερα χαμηλό φωτισμό, είναι ένα μέρος που μάλλον αντί να προσφέρει παρηγοριά, χαρίζει στους θαμώνες μεγαλύτερη δόση κατάθλιψης.  Ευτυχώς τη δική μου ανία, ήρθε σαν από μηχανής θεός, να σπ

stra(y)nge

Η ζέστη έχει πνίξει τα πάντα. Σαν τις σαύρες ψάχνουμε σκιές, κάτι δροσερό για να σώσουμε και τα λίγα υγρά που μας έχουν απομείνει δεν είναι μόνο ότι δεν έχουμε σάλιο είναι και που σταμάτησε να μας καβλώνει η ιδέα της αλλαγής. Τυπικά ραντεβού για καφέ σε μπαλκόνια, απλωμένα βρεγμένα σεντόνια, γυαλιά ηλίου και χιπστεριλα. Αφού δεν μας πάνε οι διακοπές, τους γυρνάμε τη πλάτη πείθοντας τους άλλους ότι είναι απάτη. Από φράγκα δεν παίζει μια, και οι γονείς μας, μας έχουν πείσει ότι είμαστε πολύ ανάξιοι για να κάνουμε το οτιδήποτε. γι αυτό και εμείς δεν κάνουμε τίποτε. Αράγματα με παρέες, ταράτσες και μοναχικές κεραίες ανάσες που βρωμάνε τσιγάρο και φτηνή μπύρα. αδέσποτα σκυλιά αδέσποτα παιδιά δεν είναι και τόσο μεγάλη η διαφορά τελικά.